از اعتراض و عشق

از اعتراض و عشق

شکسته ای دوباره این غرور ساده را

گره زدی به باد تک چراغ جاده را

شکسته، خسته، دست بر دعا نشسته ام

دخیل بسته ام « گز امامزاده » را

به گوش می رسد صدای پای یک سوار

بشارتی دهید تک درخت جاده را

هلا سوار سبزپوش، با خودت ببر

دل من ـ این همیشه­ی خدا پیاده ـ را

بگو به آسمان به ما چرا نمی دهند

از اعتراض و عشق، حق استفاده را؟

ترانه غروب من شکوفه می زند

نگاه می کنی گل به آب داده را!