صدای مبهم بالی ست، خانه می رقصد

و خم شد آمنه، روی سپیده را بوسید
گل محمدی برگزیده را بوسید
فقط ورق ورق آیینه روی دستش بود
چقدر معجزه در چشم های مستش بود
و خواند با هیجان، فصل صفر تکوین را
الست های سفرنامه نخستین را
و دید مزرعه گندم است و عصیان ها
و سایه روشن قالو بلای انسان ها
در آن مکاشفه حس کرد زخم گندم را
هوس هوس هوس آنجا هبوط مردم را
نگاه کرد به ارواح غرق چرخاچرخ
که می زنند بر آن سوتر از افق ها چرخ