غزل زرد
برگی افتاد از درخت و ریخت مشتی بال زرد
یعنی ای غمگین ترین شاعر گذشت امسال زرد
صبح فروردین دمید، آمد صدای پای عید
زیر سقفی بی پرستو مانده ای احوال زرد
برگهای کهنه تقویم، تقدیم تو کرد
فصلی از آشفتگی، یک باغ سیب کال زرد
چیست محصول تو غیر از دفتری خاکستری؟
ای خزان سیما! تو را دیباچه اعمال زرد
روی دستت مانده میراث جنونی ریشه دار
می نشینی روبروی حافظ اما فال زرد
تازه های عاشقی در این غزل هم گل نداد
در نگاهت بسکه زد جوش امسال بهار امسال زرد
می روم شهر شما ارزانی شب کورها
می روم همرنگ پاییز و به دوشم شال زرد
زد شکوفه سال نو، پیچید آواز بهار