دفتر دوبیتی های شاعر خوب و جوان بوشهری حسین میدری تحت عنوان «شکوفه زیر
چاپ سنگ» بتازگی روانه بازار کتاب شده و در دسترس اهالی دل و درد و شروه و
دریا قرار گرفته است.
این مجموعه دربرگیرنده 198 دوبیتی از این شاعر صمیمی و دردآشناست که سرشار از دغدغه های نوآوری است.
پیش
از این پاره ای از دوبیتی های زلال و زیبای حسین میدری را زمزمه کرده بودم
که با هر بار زمزمه به دلم می نشستند. نزدیک دو سال پیش او را در یکی از
شب شعرهای بوشهر دیدم. صمیمیت، خونگرمی، خلاقیت و کشف های تازه را در
زادگاهش خواندم. برایم گفت که دفتر دوبیتی هایش در دست چاپ است و افزود که
باید گردوغبار غربت را از سیمای نجیب و دوست داشتنی اش پاک کرد و این آینه
را بی غبار به تماشا نشست.
پس از آن دیدار، گاه گاه دوبیتی های
تازه اش را برایم پیامک می کرد و شیوایی و تازگی دوبیتی هایش به اندازه ای
بود که مرا که سال ها از فضای یکرنگ دوبیتی فاصله گرفته بودم سر ذوق آورد
و به سرایش دوبیتی واره هایی برانگیخت.
در تعریف فرهنگ نیز به این
مساله توجه خاصی شده است. اصولا نمیتوان برای فرهنگ مانند سایر مقولههای
کلان و مفاهیم ازلی، ابدی و کلی نمیتوان به یک تعریف جامع رسید، اما برای
این مفهوم تعاریف متعددی اعلام شده که در بسیاری از آنها، به نقش مهم محیط
اشاره شده است. به عنوان مثال، بیدنی
در 1947 در تعریف فرهنگ از نقش محیط طبیعی سخن میگوید: «فرهنگ بشری را در
کل میتوان فرآیندی پویا و حاصل خودپروری طبیعت بشری و همچنین محیط طبیعی
دانست و شامل توسعه امکانات برگزیده از طبیعت برای رسیدن به هدفهای فردی
و اجتماعی زندگی است». کلاکن در 1951، فرهنگ را جنبههایی از محیط کلی بشری میداند، چه پایدار و چه ناپایدار که به دست بشر آفریده شده است.
به این اعتبار اگر بخواهیم در سرزمین شعر شاعری تفرج کنیم، ناگزیریم از
توجه به محیطی که شاعر در آن رشد کرده، چراکه این محیط میتواند در پروسه
سرایش، موثر باشد.